امروزه با رشد فناوری‌های نوین و استفاده از ابزارهای همراه، کسب ‌وکارهای بسیار متنوعی در جهان پدید آمده است.

یکی از مهم‌ترین اهداف هر کسب ‌و‌کار و واحد اقتصادی، فروش محصول یا خدمت و به دنبال آن کسب سود و درآمد است.

برخی کارشناسان معتقدند «انگیزه سود»، مهم‌ترین و قدرتمندترین محرک اداره امور کسب‌ وکارها قلمداد می‌شود.

یک راه مهم برای نیل به این هدف، توانایی و امکان محاسبه هزینه‌هایی است که برای تولید کالا یا ارائه خدمت، به سازمان تحمیل شده است.

واضح است که این موضوع از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است؛ زیرا با محاسبه بهای تمام شده و تحلیل آن می‌توان علاوه بر مدیریت صحیح هزینه‌ها و برنامه ‌ریزی منسجم برای آینده سازمان، پاسخ‌های مستدل و دلگرم‌ کننده به سهامداران و سرمایه‌گذاران ارائه نمود.

بهای تمام شده کالای فروش رفته عبارت است از هزینه‌های مستقیم مربوط به تولید کالاهای فروخته شده توسط یک شرکت. این مقدار شامل هزینه مواد مصرفی در تولید کالا و هزینه‌های مستقیم نیروی کار مورد استفاده در تولید آن می‌باشد.

در واقع «بهای تمام شده کالای فروش رفته» هزینه ایجاد محصولاتی است که یک شرکت به فروش می‌رساند؛ بنابراین، تنها هزینه‌هایی لحاظ می‌شوند که به صورت مستقیم به تولید محصولات مربوط هستند و در این فرایند، هزینه‌های غیرمستقیم فروش و بازاریابی مدنظر قرار نمی‌گیرد.

مثال: «بهای تمام شده کالای فروش رفته» برای یک سازنده لوازم خانگی می‌تواند شامل هزینه‌های مواد اولیه قطعات و دستمزد نیروی کار باشد.

همانطور که اشاره شد، بازاریابی و تبلیغات، هزینه ارسال لوازم خانگی ساخته شده به نمایندگان فروش و هزینه نیروی لازم برای فروش این لوازم حذف می‌شود و در محاسبه «بهای تمام شده کالای فروش رفته» منظور نمی‌گردد.

بهای تمام شده کالای فروش رفته در صورت سود و زیان ظاهر می‌شود و می‌تواند برای محاسبه حاشیه سود ناخالص شرکت از درآمد کسر شود.

امروزه با توجه به تنوع کسب ‌و کارها، هزینه‌های دقیقی که در محاسبه «بهای تمام شده کالای فروش رفته» دخیل است، متفاوت بوده و به نوع بیزینس کسب ‌وکار مربوط می‌شود.