انواع استانداردهای حسابداری؛ + فایل Pdf همه استانداردها

زمانی که گزارش‌های مالی شرکت‌تان غیرشفاف باشد، سرمایه‌گذاران به آن اعتماد نمی‌کنند. استفاده از استانداردهای حسابداری و قوانین یکپارچۀ آن، راه حل این مشکل است. این استانداردها با ارائه اصول دقیق برای ثبت و گزارش تراکنش‌ها، سبب شفافیت و اعتمادسازی می‌شوند. برای بهبود گزارش‌های مالی و افزایش اعتبار کسب‌وکارتان، یادگیری استاندارد های حسابداری به زبان ساده برای شما ضروری است. در این مقاله از محاسبان، این استانداردها را با زبان ساده و قابل فهم برای عموم آموزش می‌دهیم.

استانداردهای حسابداری چیست؟

به مجموعه‌ای از اصول و قوانین جهانی که حسابداران برای تهیهٔ گزارش‌های مالی از آن پیروی می‌کنند، استانداردهای بین المللی حسابداری یا international accounting standards می‌گویند. این استانداردها، توسط نهادهای نظارتی و حرفه‌ای تدوین شده‌اند و مواردی مانند شناسایی، اندازه‌گیری، ارائه و افشای تراکنش‌های حسابداری در صورت‌های مالی را پوشش می‌دهند که اطلاعات شفاف به سرمایه‌گذاران، وام دهندگان، اعتباردهندگان و ذی‌نفعان ارائه شود.

استانداردهای حسابداری با یکپارچه‌سازی گزارش‌های مالی و حل مسائل حسابداری، باعث افزایش کارایی کسب‌وکارها می‌شوند. حسابداران باید بر این استانداردها تسلط کامل داشته باشند که گزارش‌های دقیق و استاندارد تهیه کنند.  

تاریخچه استانداردهای حسابداری ایران

در سال ۱۳۷۱ سازمان حسابداری کشور با هدف ایجاد استانداردهایی که مطابق با شرایط روز کشور باشند و بتوانند یک سیستم یکپارچه ایجاد کنند، کمیتهٔ تدوین استانداردهای حسابداری را راه‌اندازی کرد.

طی سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۵، پیش‌نویسی از بیانیه‌های کمیتهٔ تدوین استانداردهای حسابداری برای نظرسنجی عمومی در نشریه رسمی سازمان حسابرسی انتشار یافت. در نهایت در سال ۱۳۷۸، اولین مجموعه رهنمودهای حسابداری از طرف این کمیته منتشر شد و برای ۲ سال آن را اجرا کردند. استاندارد ۱ تا ۲۲ اولین استانداردهای حسابداری ایران بودند که توسط این کمیته وضع شدند. تا سال ۱۳۹۲ تعداد این استانداردها به ۳۳ عدد رسید و در حال حاضر ۴۳ مورد استاندارد حسابداری در ایران داریم. 

اهمیت استانداردهای حسابداری برای حسابداران چیست؟

با رشد صنایع مالی و سرمایه‌گذاری خارجی در کشور، استانداردهای حسابداری مانند یک زبان مشترک جهانی بین حسابداران عمل می‌کند. حسابدار حرفه‌ای باید این استانداردها را در ایران و جهان خوب بشناسد که گزارش‌های مالی دقیق و قابل اعتماد ارائه دهد.

گزارش‌های مالی، ارزش واقعی یک کسب‌وکار را نشان می‌دهند و به تحلیل‌گران کمک می‌کنند که عملکرد شرکت‌ها را مقایسه و بهترین‌ آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کنند. سرمایه‌گذاران خارجی به این گزارش‌ها وابسته‌ هستند، زیرا تحلیل را برای آن‌ها آسان‌تر می‌کند. حتی بدون سرمایه‌گذار خارجی، این گزارش‌ها برای سهامداران، هیئت مدیره و دیگران اهمیت دارند، زیرا تصمیم‌های بزرگ براساس آن‌ها گرفته می‌شود. این استانداردها گزارش‌ها را ساده‌تر و قابل مقایسه‌تر می‌کنند. حسابداران باید این استانداردها را خوب بلد باشند که اطلاعات مالی منظم و معتبری تحویل دهند.

مراحل تدوین استانداردهای حسابداری

استانداردهای حسابداری از طریق فرآیندی دقیق و ساختاریافته تدوین می‌شوند که گزارش‌های مالی شفاف و یکپارچه ارائه کنند. در ادامه، مراحل تدوین این استانداردها به‌ زبان ساده توضیح داده شده است:

1. تشخیص موضوع به منظور شروع فرآیند تحقیق‌ها

در ابتدا، کمیتهٔ تدوین استانداردها که متشکل از کارشناسان خبره حسابداری است، موضوع‌های پیشنهادی از سوی مدیریت تدوین استانداردها یا نهادهای مرتبط را بررسی می‌کند. این موضوع‌ها معمولاً با نیازهای بازار، تغییر‌های قانونی، پیشرفت‌های فناوری یا مسائل گزارشگری مالی همسو است. کمیته با تحلیل دقیق این موضوع‌ها، آن‌ها را اولویت‌بندی کرده و زمینه‌های نیازمند استاندارد جدید یا بازنگری استانداردهای موجود را شناسایی می‌کند.

۲. بررسی اولیه

پس از انتخاب موضوع توسط مدیریت تدوین استانداردهای حسابداری، کارشناسان این حوزه، تحقیق‌های جامعی در این زمینه آغاز می‌کنند. در این مرحله، استانداردهای کشورهای پیشرفته مانند آمریکا، انگلستان و کانادا بررسی می‌شود. هم‌زمان قوانین و مقررات داخلی ایران و استانداردهای موجود در کشور بررسی می‌شوند که استانداردهای پیشنهادی با شرایط و نیازی داخل کشور سازگار باشد. 

۳. اخذ تصمیم برای لازم بودن تدوین استاندارد

در این مرحله، کارشناسان و اعضای کمیته با تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌ شده، ارزیابی می‌کنند که آیا تدوین یک استاندارد جدید یا بازنگری استانداردهای موجود ضرورت دارد یا خیر. در جلسه‌های بحث و تبادل نظر از دیدگاه‌های کارشناسان، حسابداران و سایر ذی‌نفعان استفاده می‌کنند. 

در صورتی که در جلسه‌ها به این نتیجه برسند که تدوین استاندارد یا بازنگری ضروری است، موضوع به مراحل بعدی مانند تهیهٔ پیش‌نویس استاندارد انتقال داده می‌شود. در غیر این صورت، موضوع کنار گذاشته شده یا برای بررسی‌های بیشتر به تعویق می‌افتد. 

۴. ایجاد پیش‌نویس اولیه

پس از تأ‌یید ضرورت تدوین یا بازنگری استاندارد توسط کمیته تدوین استانداردها، گروهی از کارشناسان حسابداری، تدوین پیش‌نویس اولیه را شروع می‌کنند. این گروه با مطالعه گزارش‌های تحقیقاتی، استانداردهای بین‌المللی (مانند IFRS و GAAP) و بررسی شرایط ایران و نیازهای داخلی، پیش‌نویس را تهیه می‌کنند. در این مرحله، جلسه‌های متعددی برگزار می‌شود که مطمئن شوند، پیش‌نویس اولیه با استانداردهای جهانی در یک راستا بوده و در عین حال با قوانین و مقررات داخلی ایران سازگاری دارد. این پیش‌نویس به‌عنوان پایه‌ای برای مراحل بعدی در نظر گرفته می‌شود و شامل اصول کلی و چارچوب پیشنهادی استاندارد است.

۵. تدوین پیش‌نویس به صورت استاندارد

در این مرحله، پیش‌نویس اولیه توسط کمیته تدوین استانداردها به صورت دقیق بررسی می‌شود. کمیته با تحلیل محتوای پیش‌نویس، اصلاح‌های لازم را انجام می‌دهد که از نظر فنی، قانونی و اجرایی بهتر شود. این بررسی شامل ارزیابی سازگاری با استانداردهای بین‌المللی، رفع هرگونه نقص یا ابهام در متن و امکان‌سنجی اجرا در محیط اقتصادی ایران است. پس از انجام اصلاح و ویرایش، پیش‌نویس به نسخه‌ای منسجم‌تر و کامل‌تر تبدیل می‌‌شود و برای مرحله بعدی آن را آماده می‌کنند. 

۶. نظر سنجی به صورت عمومی

در این مرحله، برای اطمینان از جامع و کاربردی بودن استاندارد، پیش‌نویس را در دسترس عموم قرار می‌دهند که نظرها و بازخوردهای ذی‌نفعان از جمله حسابداران، مدیران مالی و سایر کارشناسان را جمع‌آوری کنند. این پیش‌نویس از طریق وب‌سایت‌های رسمی، مجله‌های تخصصی و سایر رسانه‌ها منتشر می‌شود.

همچنین با هدف دریافت دیدگاه‌های تخصصی، پیش‌نویس را برای افراد و نهادهای صاحب‌نظر در زمینهٔ حسابداری ارسال می‌کنند. در آخر، کمیتهٔ تدوین، بازخوردها را بررسی و در صورت نیاز، ویرایش‌های بیشتری در پیش‌نویس انجام می‌دهد. پس از تأ‌یید توسط کمیته فنی، پیش‌نویس برای بررسی به کمیتهٔ اجرائی ارسال می‌شود.

۷. تصویب نهایی استاندارد

در مرحلۀ آخر، پیش‌نویس استاندارد به کمیتۀ اجرائی ارائه می‌شود. این کمیته بار دیگر متن را بررسی کرده و در صورت نیاز، اصلاح‌های نهایی را انجام می‌دهد. پس از تأ‌یید کمیتۀ اجرائی، استاندارد برای تصویب نهایی به مجمع عمومی سازمان انتقال داده می‌شود. مجمع عمومی با تحلیل و بررسی دقیق، استاندارد را تأیید می‌کند. پس از تأ‌یید، استاندارد به‌صورت رسمی لازم‌الاجرا بوده و تمام حسابداران و شرکت‌ها موظف به رعایت آن در انجام امور مالی هستند.

لیست استانداردهای حسابداری تا سال ۱۴۰۴

در ادامه، به شما 43 استاندارد حسابداری مصوب و لازم‌الاجرا در ایران را معرفی می‌کنیم. استانداردهای ۳۸ تا ۴۱ ابتدا به‌صورت پیش‌نویس بودند و در ابتدای سال ۱۴۰۰ تصویب شدند. استاندارد ۴۲ هم در اسفند ۱۳۹۸ منتشر شد و استاندارد ۴۳ حسابداری هم از ابتدای سال ۱۴۰۴ لازم‌الاجراست. بنابراین، تعداد استانداردهای حسابداری در ایران هم‌اکنون ۴۳ استاندارد است که همگی از اهمیت بالایی برخوردار هستند.

آموزش استانداردهای حسابداری پرکاربرد در ایران

استانداردهای حسابداری در ایران چارچوبی برای گزارش‌های مالی شفاف و قابل مقایسه هستند. از ۴۳ مورد استانداردهای لازم‌‌الاجرا، شماره‌های ۱، ۲، ۳، ۴، ۸، ۹، ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۲۲، ۳۰ و ۳۴ در دسته پرکاربردترین استانداردها قرار می‌گیرند. این استانداردها با IFRS هم‌راستا هستند و بر شناسایی، اندازه‌گیری و افشای اطلاعات مالی تمرکز دارند. در ادامه هر استاندارد به صورت مختصر و مفید توضیح داده شده است. 

استاندارد شماره ۱ : نحوه ارائه صورتهای مالی ایران 

استاندارد شماره یک حسابداری ایران با عنوان «نحوه ارائه صورت‌های مالی» به‌عنوان مبنای ارائه صورت‌های مالی با مقاصد عمومی شناخته می‌شود. هدف اصلی این استاندارد، ایجاد چارچوبی واحد و تضمینی برای تهیه و نمایش صورت‌های مالی است که قابلیت مقایسه صورت‌های مالی یک واحد تجاری با دوره‌های گذشته خود و همچنین با صورت‌های مالی سایر واحدهای تجاری را فراهم کند. 

این استاندارد، اصول کلی ارائه صورت‌های مالی را تعیین کرده و دستورالعمل‌هایی برای ساختار و حداقل اطلاعات لازم دربارهٔ محتوای آن‌ها ارائه می‌دهد. در استانداردهای بین‌المللی حسابداری هم در استاندارد شماره ۱ به موضوع مهم ارائه صورت‌های مالی اختصاص دارد. در مجموع استانداردهای حسابداری ایران تا حد زیادی با استانداردهای بین‌المللی هماهنگ است. 

استاندارد شماره ۲: صورت جریان‌های نقدی

استاندارد شماره ۲ با عنوان صورت جریان‌های نقدی، به بررسی ورود و خروج وجه نقد در یک واحد تجاری اشاره دارد. استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی با این اطلاعات، توانایی واحد تجاری در تولید وجه نقد و معادل‌های آن و نیازهای واحد تجاری را ارزیابی می‌کنند.

این استاندارد برای تصمیم‌گیرندگان مالی اهمیت زیادی دارد؛ زیرا امکان تحلیل توان نقدینگی، زمان‌بندی جریان‌های نقدی و اطمینان از ایجاد آن‌ها را فراهم می‌کند. براساس دستورالعمل این استاندارد، جریان‌های نقدی هر دوره باید در سه بخش عملیاتی، سرمایه‌گذاری و تأمین مالی طبقه‌بندی و گزارش شود و تصویر روشنی از گردش وجه نقد در اختیار استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی قرار دهد. 

استاندارد شماره ۳: درآمد عملیاتی 

موضوع استاندارد شماره ۳ حسابداری ایران، درآمد عملیاتی حاصل از فعالیت‌های اصلی و مستمر واحد تجاری است، مانند: فروش کالا، ارائه خدمات، سود سهام، سود تضمین‌شده و حق امتیاز.

موضوع اصلی این استاندارد، تعیین شرایط شناسایی درآمد و ارائه معیارهایی برای ارزیابی دقیق آن است. مطابق این استاندارد، درآمد عملیاتی زمانی شناسایی می‌شود که شواهد کافی نشان دهد که احتمال ورود منافع اقتصادی مرتبط با درآمد عملیاتی به واحد تجاری وجود دارد و می‌توان مبلغ آن را به صورت مطمئن اندازه‌گیری کرد. رعایت این استاندارد، باعث ثبت دقیق و به موقع درآمدها در صورت‌های مالی می‌شود و ارائه گزارش‌های مالی واضح، قابل مقایسه و قابل اتکا را فراهم می‌کند. 

استاندارد شماره ۴: ذخایر، بدهی‌های احتمالی و دارایی‌های احتمالی

تمرکز اصلی استاندارد شماره ۴ ایران بر روی شناسایی و اندازه‌گیری ذخایر، بدهی‌های احتمالی و دارایی‌های احتمالی و همچنین افشای اطلاعات کافی دربارهٔ ماهیت، زمان‌بندی و مقدار این اقلام در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی، برای تصمیم‌گیری بهتر کاربران است. 

استاندارد شماره ۸: حسابداری موجودی مواد و کالا 

استاندارد شماره ۸ حسابداری ایران با عنوان «حسابداری موجودی مواد و کالا»، چارچوبی برای شناسایی، اندازه‌گیری و گزارش‌گیری موجودی‌ها ارائه می‌دهد و برای تمام واحدهای تجاری که کالا تولید و نگهداری می‌کنند، قابلیت اجرایی دارد. در این استاندارد موجودی‌ها بر‌ا‌ساس قیمت بهای تمام شده یا خالص ارزش فروش ارزیابی می‌شوند. روش‌های ارزیابی موجودی کالا شامل روش FIFO، میانگین موزون و شناسایی ویژه است. در صورت کاهش ارزش موجودی‌ها، زیان مربوطه باید شناسایی و افشا شود، روش انتخاب شده به صورت یکنواخت اجرا شود و اطلاعات قابل اتکایی از موجودی‌ مواد و کالا ارائه دهد. 

استاندارد شماره ۹: حسابداری پیمان‌ های بلند مدت  

استاندارد شماره ۹، استاندارد حسابداری پیمانکاری است و به نحوهٔ شناسایی درآمد و هزینه‌های مرتبط با قراردادهای بلند مدت در پروژه‌های پیمانکاری اشاره دارد. این استاندارد دو روش اصلی درصد تکمیل کار و تکمیل کار را برای شناسایی درآمد پیشنهاد می‌کند. 

در روش درصد تکمیل، درآمد و هزینه‌ها مطابق با پیشرفت کار شناسایی می‌شوند، مشروط بر اینکه نتیجه پیمان قابل برآورد باشد. در صورتی که نتیجهٔ پیمان قابل پیش‌بینی نباشد، از روش هزینه‌ای یا درصد تکمیل کار استفاده می‌شود که درآمد در آن تنها به اندازهٔ هزینه‌هایی که تاکنون صرف شده، شناسایی می‌شود. هدف اصلی استاندارد شماره ۹ یا حسابداری پیمان‌ های بلند مدتف شناسایی و تخصیص درآمدها و هزینه‌های مرتبط با پیمان‌های بلندمدت در دوره‌های مالی مختلف است. 

استاندارد شماره ۱۱: دارایی‌ های ثابت مشهود 

استاندارد شماره ۱۱ حسابداری با عنوان «دارایی‌‌های ثابت مشهود»، با هدف تعیین نحوهٔ حسابداری این دارایی‌ها تدوین شده و اطلاعات مرتبط و قابل اعتماد با سرمایه‌گذاری و تغییرات این دارایی‌ها در صورت‌های مالی ارائه می‌کند. 

این استاندارد برای همهٔ دارایی‌‌های ثابت مشهود به غیر از دارایی‌های زیستی مرتبط با فعالیت‌های کشاورزی، حق امتیاز معادن و دارایی‌های نگهداری شده برای فروش، قابل اجرا است. مباحث اصلی در حسابداری این نوع دارایی‌ها شامل شناخت دارایی‌، تعیین مبلغ دفتری، شناسایی هزینهٔ استهلاک، کاهش ارزش دارایی و افشای اطلاعات مرتبط در صورت‌های مالی می‌شود. 

استاندارد شماره ۱۳: حسابداری مخارج تامین مالی 

استاندارد شماره ۱۳ با عنوان «حسابداری مخارج تامین مالی» به شناسایی، اندازه‌گیری هزینه‌های مرتبط با تأمین مالی و افشای هزینه‌های مرتبط با تأمین وجوه برای ساخت یا تکمیل دارایی‌های واجد شرایط مربوط می‌شود. این استاندارد مشخص می‌کند که این مخارج به جای اینکه به عنوان هزینه‌های جاری ثبت شوند، باید به عنوان بخشی از بهای تمام شده دارایی سرمایه‌گذاری شوند. 

استاندارد شماره ۱۵: حسابداری سرمایه‌گذاری‌ها 

استاندارد شماره ۱۵ حسابداری ایران با عنوان «حسابداری سرمایه‌گذاری‌ها»، با هدف تعیین نحوهٔ شناسایی، اندازه‌گیری، ثبت و افشای سرمایه‌گذاری‌های مالی مرتبط با واحدهای تجاری تدوین شده و حسابداری سرمایه‌گذاری در تمام واحدهای تجاری باید مطابق با قوانین این استاندارد انجام شود. 

این استاندارد، نحوهٔ حسابداری سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری فرعی و وابسته را پوشش نمی‌دهد و تنها برای ثبت سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری اصلی کاربرد دارد، مگر در مواردی که استانداردهای حسابداری مرتبط با سرمایه‌گذاری‌ در واحدهای تجاری فرعی و وابسته، شیوهٔ دیگری را در نظر گرفته باشند. 

استاندارد شماره ۱۶: تسعیر ارز

استاندارد شماره ۱۶ با موضوع تسعیر معامله‌های ارزی و صورت‌های مالی عملیات خارجی را شرح می‌دهد. هدف استاندارد تسعیر ارز، نشان دادن دقیق تأثیر نرخ ارز بر جریان‌های نقدی و ارزش ویژه واحد تجاری بر صورت‌های مالی است تا اطلاعات شفاف و قابل اتکایی برای تصمیم‌گیری کاربران فراهم شود. 

استاندارد شماره ۲۲: گزارشگری مالی میان دوره‌ای 

استاندارد شماره ۲۲ با عنوان «گزارشگری مالی میان دوره‌ای»، برای تعیین حداقل محتوای گزارش‌های مالی میان‌دوره‌ای و اصول شناخت و اندازه‌گیری در تهیهٔ صورت‌های مالی کامل یا فشرده تعیین شده است. این استاندارد، گزارش‌های مالی میان‌دوره‌ای به موقع و قابل اتکا دربارهٔ توان کسب سود، جریان‌های نقدی و شرایط مالی واحد تجاری برای استفاده‌کنندگان صورت‌های مالی ارائه می‌کند. 

استاندارد شماره ۳۰: سود هر سهم 

استاندارد شماره ۳۰ حسابداری ایران، چارچوبی برای محاسبه و ارائه سود هر سهم تعیین می‌‌کند که مقایسه عملکرد واحدهای تجاری مختلف در یک دوره و عملکرد یک واحد در دوره‌های مختلف را بهبود می‌بخشد. تمرکز اصلی این استاندارد بر استانداردسازی مخرج کسر در محاسبه سود هر سهم است که گزارش‌های مالی دقیق‌تر و شفاف‌تر ارائه شود. 

استاندارد شماره ۳۴: رویه‌های حسابداری، تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات 

استاندارد شماره ۳۴ حسابداری ایران، معیارهایی را برای انتخاب و تغییر رویه‌های حسابداری، نحوهٔ برخورد با تغییرات در برآوردهای حسابداری و اصلاح اشتباه‌های دوره‌های گذشته مشخص می‌کند. استاندارد رویه‌های حسابداری، تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات، با هدف ارتقای مرتبط بودن، قابلیت مقایسه و قابل اتکا بودن صورت‌های مالی واحد تجاری در طول زمان با سایر واحدهای تجاری است. 

اهداف استانداردهای حسابداری

برای درک بهتر نقش و اهمیت استانداردهای حسابداری در تنظیم و ارائه گزارش‌های مالی، در ادامه به مهم‌ترین اهداف آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• یکسان سازی صورت های مالی: اصلی‌ترین هدف استانداردها، یکسان‌سازی شکل ارائه صورت‌های مالی در جهان حسابداری است که باید به شکلی درست و با بیش‌ترین بازده ممکن ارائه شود. 
• افشای درست اطلاعات: از اساسی‌ترین اصول حسابداری، اصل افشا است. با تأکید بر اصل افشا، استانداردها تضمین می‌کنند که اطلاعات مهم و مرتبط به صورت دقیق در اختیار استفاده‌کنندگان صورت‌های مالی قرار گیرد.  
• ارائه روش های ارزش گذاری دارایی‌ها: یکی از روش‌های معتبر و مناسب برای ارزش‌گذاری دارایی‌ها و تعیین درآمد واحد تجاری، استانداردهای لازم‌الاجرا در حسابداری هستند که در محاسبه مالیات، ارزیابی عملکرد و تصمیم‌گیری‌های اقتصادی نقش مهمی دارند. 

مقایسه استانداردهای مالی ایران با استانداردهای مالی بین المللی

در بسیاری از موارد، مفاهیم نظری گزارشگری مالی ایران و بین‌المللی کاملاً مشابه هم هستند و تفاوت‌های اندکی در آن‌ها دیده می‌شود. با این حال اگر جزئیات را بررسی کنیم، تفاوت‌های چشم‌گیری وجود دارد که می‌تواند تغییراتی در صورت‌های مالی ایرانی و بین‌المللی ایجاد کند.

چند مورد از مهم ترین تفاوت های صورت مالی تهیه شده در ایران با صورت مالی بین المللی

• تفاوت در نحوهٔ ارائه صورت‌های مالی ایران و بین‌المللی
• تفاوت ترازنامه‌های بین المللی با ترازنامه‌های داخلی
• تفاوت در صورت سود و زیان بین‌المللی و ایرانی
• تفاوت در استاندارد حسابداری صورت سود و زیان جامع «IRFS» و ایران

چرا استانداردهای حسابداری در ایران و جهان متفاوت هستند؟ 

استانداردهای بین المللی برای ایجاد هماهنگی و قابلیت مقایسه‌پذیری در سراسر جهان تدوین شده‌اند. با این حال، هر کشور بسته به شرایط اقتصادی، قوانین مالیاتی و سیاست‌های مالی خود، تغییراتی در این استانداردها ایجاد می‌کند. در ایران نیز استانداردهای حسابداری ایران توسط «سازمان حسابرسی» تدوین و تصویب شده‌اند که با نیازها و مقررات داخل کشور سازگار باشند. 

استانداردهای حسابداری بین المللی (مشترک با ایران)

یک سری از استاندارد‌های حسابداری در جهان وجود دارد که با استانداردهای حسابداری ایران نیز اشتراک دارند. مانند:

• استاندارد ISA41 فعالیت‌های کشاورزی، ۸، ۹، ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۲۲، ۳۰ و ۳۴ از جمله استانداردهای مهم حسابداری هستند.
• استاندارد IFRS7‌ دارایی‌های جاری نگهداری شده برای فروش و عملیات متوقف شده
• استاندارد ISA7 ‌صورت جریان وجوه نقد
• استاندارد ISA10‌ رویدادهای بعد از دورهٔ گزارشگری
• استاندارد ISA11‌ ‌قراردادهای پیمان‌کاری
• استاندارد ‌ISA16 اموال، ماشین‌آلات و تجهیزات
• استاندارد ISA18 درآمد عملیاتی
• استاندارد ‌ISA20 حسابداری کمک‌های بلاعوض دولت و افشای دولت
• استاندارد ISA21‌ اثرات تغییر در نرخ ارز
• استاندارد ISA26‌ حسابداری و گزارشگری طرح‌های مزایای بازنشستگی
• استاندارد ISA27‌ صورت‌های مالی تلفیقی و جداگانه
• استاندارد ISA28‌ سرمایه‌گذاری در واحد‌های تجاری وابسته
• استاندارد ‌ISA33 سود هر سهم
• استاندارد ‌ISA34 گزارشگری مالی میان دوره‌ای
• استاندارد ‌ISA36 کاهش ارزش دارایی‌ها
• استاندارد ‌ISA37 ذخایر، بدهی‌های احتمالی و دارایی‌های احتمالی
• استاندارد ‌ISA38 دارایی‌های نامشهود

جمع‌بندی

استانداردهای حسابداری، چارچوبی مشترک برای حسابداران و فعالان مالی فراهم می‌کنند که گزارش‌های مالی شفاف، قابل‌مقایسه و قابل‌اتکا ارائه دهند. تسلط حسابداران بر این استانداردها، برای اطمینان از صحت اسناد مالی و تقویت اعتماد در بازارهای رقابتی ضروری محسوب می‌شود. شما چقدر با استانداردها آشنایی دارید؟ نظرات و دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید. 

سوالات متداول