استاندارد حسابداری 43؛ درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان
استاندارد حسابداری شماره 43 که با عنوان “درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان” شناخته میشود، اصول جدیدی برای ثبت و گزارشدهی درآمد عملیاتی از قراردادهای مرتبط با مشتریان تعیین کرده است. این استاندارد، که از ابتدای سال ۱۴۰۴ در ایران الزامی خواهد بود، با هدف بهبود شفافیت مالی و همگامسازی با استانداردهای بینالمللی تدوین شده و بر اساس استاندارد IFRS 15 توسعه یافته است.
استانداردهای حسابداری چیست؟
استانداردهای حسابداری مجموعهای از اصول و دستورالعملها هستند که برای ثبت، پردازش و گزارشدهی مالی در شرکتها استفاده میشوند. هدف این استانداردها ایجاد شفافیت، یکنواختی و قابلیت مقایسه در گزارشهای مالی است تا استفادهکنندگان مختلف مانند سرمایهگذاران، مدیران و نهادهای نظارتی بتوانند به ارزیابی دقیقتری از عملکرد مالی شرکتها دست یابند.
خلاصه استاندارد حسابداری 43
استاندارد حسابداری 43 با عنوان “درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان” اصولی را برای شناسایی و گزارشدهی درآمدهای حاصل از قراردادها مشخص میکند. هدف اصلی این استاندارد، ارائهی اطلاعات دقیق و شفاف به کاربران صورتهای مالی در مورد ماهیت، مبلغ، زمانبندی و ریسکهای درآمد و جریانهای نقدی مرتبط با قراردادهای مشتریان است.
این استاندارد بر این نکته تأکید دارد که درآمد عملیاتی باید به شکلی شناسایی شود که نمایانگر انتقال کالاها یا خدماتی باشد که به مشتری تعهد شده و به ارزش مبلغی که انتظار میرود دریافت شود، مرتبط باشد. برای شناسایی و گزارش این درآمد، واحد تجاری باید مفاد و شرایط قرارداد و ویژگیهای عملکردی مشابه قراردادها را مدنظر قرار دهد. استاندارد حسابداری 43 شامل فرایند تفکیک، اندازهگیری و تخصیص مبالغ مربوط به تعهدات قراردادی است و مواردی چون قراردادهای اجاره، بیمه و ابزارهای مالی را از دامنه شمول خود مستثنی کرده است.
در مواردی که قرارداد شامل بخشهایی از دامنه استانداردهای دیگر باشد، این استاندارد، شیوههای تفکیک و اندازهگیری این بخشها را تعیین میکند و در نهایت، مخارج خاص مرتبط با اجرای قراردادها در محدوده این استاندارد بررسی میشوند.
نکته مهم
الزامات استاندارد حسابداری 43 از ابتدای دورههای مالی که از ۱ فروردین ۱۴۰۴ و پس از آن آغاز میشوند، لازمالاجرا خواهد بود. این استاندارد جایگزین استاندارد حسابداری ۳ (درآمد عملیاتی)، استاندارد حسابداری ۹ (حسابداری پیمانهای بلندمدت) و استاندارد حسابداری ۲۹ (فعالیتهای ساخت املاک) میشود. این تغییرات برای بهبود یکپارچگی و همراستایی با استانداردهای بینالمللی ایجاد شده است.
سرفصلهای کلیدی استاندارد حسابداری 43
از سرفصلهای کلیدی این استاندارد میتوان به مواردی مانند دامنه کاربرد، ترکیب و تعدیل قرارداد، اندازهگیری و تخصیص قیمت، مخارج قرارداد، استهلاک و کاهش ارزش، نحوه ارائه و افشا و قضاوتهای لازم در بهکارگیری استاندارد اشاره کرد.
در ادامه به توضیح برخی از این سرفصلها میپردازیم.
دامنه کاربرد
واحد تجاری باید استاندارد حسابداری 43 را برای تمامی قراردادهای خود با مشتریان، به استثنای موارد زیر بهکار گیرد:
۱. قراردادهای اجاره که در دامنه کاربرد استاندارد حسابداری 21 (حسابداری اجارهها) قرار دارند. این استاندارد شامل مقرراتی خاص برای اجارهها است و واحد تجاری باید از اصول مربوط به آن استفاده کند.
۲. قراردادهای بیمه که مشمول دامنه استاندارد حسابداری ۲۸ (فعالیتهای بیمه عمومی) میشوند. این قراردادها دارای اصول حسابداری ویژه خود هستند که برای گزارشدهی دقیقتر در فعالیتهای بیمهای تدوین شده است.
۳. ابزارهای مالی که تحت دامنه کاربرد استانداردهای حسابداری ۱۵ (حسابداری سرمایهگذاریها)، ۳۹ (صورتهای مالی تلفیقی)، ۴۰ (مشارکتها)، ۱۸ (صورتهای مالی جداگانه) و ۲۰ (سرمایهگذاری در واحدهای تجاری وابسته و مشارکتهای خاص) قرار دارند. هر کدام از این استانداردها نحوه حسابداری خاصی را برای انواع مختلف ابزارهای مالی تعیین میکنند که خارج از دامنه استاندارد 43 هستند.
۴. مبادلات غیرپولی میان واحدهای تجاری که برای تسهیل فروش به مشتریان یا مشتریان بالقوه انجام میشوند، مانند قراردادهایی بین دو شرکت نفتی برای مبادله نفت جهت تأمین تقاضای مشتریان در مکانهای خاص. این نوع قراردادها شامل مبادله کالا یا خدمات بین دو واحد تجاری است و هدف آن کسب درآمد مستقیم از مشتری نیست.
همچنین، اگر یک قرارداد با مشتری شامل بخشهایی باشد که تحت سایر استانداردها قرار میگیرد، واحد تجاری باید ابتدا تفکیک و اندازهگیری آن بخشها را طبق الزامات مربوط به آن استانداردها انجام دهد. سپس مبلغ باقیمانده قرارداد باید طبق استاندارد حسابداری 43 تخصیص یابد. اگر استانداردهای دیگر نحوه تفکیک و اندازهگیری اولیه را مشخص نکرده باشند، واحد تجاری باید این کار را مطابق با اصول این استاندارد انجام دهد.
در نهایت، اگر هزینههای خاصی برای دستیابی به قرارداد با مشتری یا اجرای آن در دامنه کاربرد سایر استانداردها قرار نگیرند، استاندارد حسابداری 43 نحوه حسابداری این هزینهها را نیز تعیین میکند.
هدف
هدف استاندارد 43 این است که چارچوبی برای گزارشگری درآمد عملیاتی از قراردادها با مشتریان ارائه دهد تا اطلاعات مفیدی درباره ماهیت، مبلغ، زمانبندی و ریسکهای مرتبط با این درآمدها به استفادهکنندگان صورتهای مالی ارائه شود. در این راستا، اصل کلیدی آن است که درآمد به شیوهای شناسایی شود که انتقال کالا یا خدمات به مشتری را با ارزش مورد انتظار دریافتشده مطابقت دهد. همچنین، واحد تجاری باید با در نظر گرفتن شرایط و مفاد قرارداد و تطبیق این اصول با قراردادهای مشابه، درآمد را گزارش دهد و در صورت شباهت ویژگیها، میتواند از روشهای یکسانی برای مجموعهای از قراردادها استفاده کند.
مراحل اصلی استاندارد حسابدرای شماره 43
در استاندارد حسابداری 43، برای شناسایی و گزارش درآمدهای عملیاتی حاصل از قراردادهای مشتری، پنج مرحله اصلی در نظر گرفته شده است که عبارتند از:
۱. شناسایی قرارداد و مشخصات آن: در این مرحله، واحد تجاری باید قرارداد با مشتری را بررسی کرده و اطمینان حاصل کند که قرارداد دارای شرایط لازم برای شناسایی درآمد است.
۲. شناسایی تعهدات عملکردی: این بخش شامل تفکیک کالاها یا خدماتی است که واحد تجاری متعهد به ارائه آنها است و باید به وضوح مشخص شود که هر تعهد اجرایی شامل چه مواردی است.
۳. تعیین قیمت معامله: در این مرحله، مبلغی که انتظار میرود در ازای تعهدات عملکردی دریافت شود، تعیین میشود که باید شامل تخفیفها و تغییرات قیمتی احتمالی باشد.
۴. تخصیص قیمت به تعهدات عملکردی: مبلغ معامله میان تعهدات مختلف تخصیص داده میشود، بهگونهای که بیانگر ارزش هر تعهد نسبت به تعهدات دیگر باشد.
۵. شناسایی درآمد هنگام ایفای تعهدات: واحد تجاری درآمد را در زمانی شناسایی میکند که تعهدات خود را طبق قرارداد به مشتری ارائه کرده باشد.
چالشهای اجرایی استاندارد حسابداری 43
چالشهای اجرایی استاندارد حسابداری شماره 43 شامل نیاز به تسلط حسابرسان به سیستمهای ERP و فقدان نیروی متخصص است. همچنین، همگامسازی سیستمهای حسابداری با این استاندارد اهمیت دارد.
pdf استاندار حسابداری شماره 43
دانلود فایل pdf استاندارد حسابداری 43
جمع بندی
در این مقاله به بررسی استاندارد حسابداری 43، دامنه کاربرد، مراحل و چالشهای آن پرداختیم. استاندارد حسابداری شماره 43 چارچوبی شفاف و جامع برای شناسایی و ثبت درآمدهای عملیاتی قراردادهای مشتری ارائه میدهد و با تمرکز بر مراحل اصلی از جمله شناسایی قرارداد، تعهدات عملکردی، تعیین و تخصیص قیمت و شناسایی درآمد، جایگزین استانداردهای پیشین مرتبط شده است. این استاندارد همزمان شفافیت گزارشهای مالی و قابلیت مقایسه را ارتقا میدهد، هرچند که اجرای آن نیازمند تسلط تخصصی و هماهنگی با سیستمهای مالی جدید است.
سوالات متداول
۱. کاربرد استاندارد حسابداری شماره 43 چیست؟
استاندارد حسابداری 43 با عنوان درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان به تعیین اصول و قواعدی میپردازد که برای شناسایی و گزارشدهی درآمدهای ناشی از قراردادها مورد استفاده قرار میگیرد.
۲. اهداف استاندارد حسابداری 43 چیست؟
هدف استاندارد 43 ارائه چارچوبی برای گزارشگری درآمد عملیاتی از قراردادها با مشتریان است تا اطلاعات مفیدی درباره ماهیت، مبلغ، زمانبندی و ریسکهای مرتبط با این درآمدها در اختیار استفادهکنندگان صورتهای مالی قرار دهد.
این استاندارد بر این نکته تأکید دارد که درآمد باید به شکلی شناسایی شود که انتقال کالا یا خدمات به مشتری با ارزش مورد انتظار دریافتی همخوانی داشته باشد.
۳. استاندارد حسابداری 43 جایگزین کدام استانداردها شده است؟
این استاندارد به عنوان جایگزینی برای استاندارد حسابداری شماره ۳ (درآمد عملیاتی)، استاندارد حسابداری شماره ۹ (پیمانهای بلندمدت) و استاندارد حسابداری شماره ۲۹ (فعالیتهای ساخت املاک) معرفی شده است. این تغییرات با هدف بهبود همراستایی با استانداردهای بینالمللی و ایجاد یکپارچگی بیشتر در گزارشدهی درآمدهای عملیاتی انجام گرفتهاند.
دیدگاهتان را بنویسید