استاندارد IFRS چیست و چه کاربردی دارد؟
مطالعه متمرکز
استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) برای تدوین صورت‌های مالی و گزارش‌های مالی شرکت‌ها به‌منظور شفاف‌سازی و مقایسه‌پذیری اطلاعات مالی بین شرکت‌ها و کشورهای مختلف استفاده می‌شوند. استاندارد IFRS در سطح بین‌المللی اهمیت ویژه‌ای دارد و برای شرکت‌هایی که در بازارهای جهانی فعالیت می‌کنند، لازم‌الاجرا است.
IFRS چیست؟
IFRS مخفف “International Financial Reporting Standards” است و در حقیقت به استانداردهایی گفته می‌شود که چارچوبی یکپارچه برای گزارشگری مالی فراهم می‌کنند. هدف اصلی استاندارد IFRS ایجاد یک زبان مشترک در گزارشگری مالی است که شرکت‌ها بتوانند صورت های مالی خود را به‌طور یکپارچه و قابل‌فهم در سطح جهانی ارائه دهند.
هدف اصلی از استاندارد IFRS
بنیاد IFRS از زمان تأسیس خود در سال ۲۰۰۱، ۴ هدف اصلی را دنبال کرده است:
- بهبود کیفیت صورت‌های مالی: ایجاد صورت‌های مالی با کیفیت بالا، قابل فهم، قابل اجرا و قابل پذیرش جهانی.
- بهبود استفاده از استانداردها: ارتقای دقت در به‌کارگیری صحیح استانداردها.
- توجه به نیازهای اقتصادهای نوظهور و SMEها: توجه به نیازهای گزارشگری مالی کشورهای در حال توسعه و سازمان‌های کوچک و متوسط.
- همگرایی استانداردهای ملی با IFRS: هماهنگی استانداردهای ملی با IFRS برای دستیابی به راه‌حل‌های با کیفیت جهانی.
این اهداف برای ارتقای شفافیت، مقایسه‌پذیری و اعتماد در گزارشگری مالی جهانی طراحی شده‌اند.
مزایای استاندارد IFRS برای کسب و کارها
مزایای استاندارد IFRS برای کسب‌وکارها به شرح زیر است:
۱. جذب سرمایه‌گذاری و همکاری‌های بین‌المللی
استاندارد IFRS موجب می‌شود که سرمایه‌گذاران خارجی بتوانند راحت‌تر وضعیت مالی شرکت‌ها را درک کنند. این شفافیت به جلب اعتماد سرمایه‌گذاران و ایجاد فرصت‌های جدید برای جذب سرمایه و همکاری با شرکت‌های بین‌المللی کمک می‌کند.
۲. افزایش شفافیت و اعتبار گزارشگری مالی
پیاده‌سازی استاندارد IFRS به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد که گزارش‌های مالی خود را با استانداردهای جهانی همسو کنند. این هم‌راستایی موجب افزایش شفافیت در گزارشگری مالی و ارتقای اعتبار و پاسخگویی شرکت در سطح بین‌المللی می‌شود.
۳. گسترش فعالیت‌های جهانی
با اجرای استاندارد IFRS، کسب‌وکارها قادر خواهند بود که به‌راحتی در بازارهای جهانی فعالیت کنند. این استانداردها به ویژه برای شرکت‌هایی که قصد دارند شعبه‌ها و نمایندگی‌هایی در کشورهای مختلف تأسیس کنند، مفید است و امکان رقابت و معرفی بهتر برند در بازارهای بین‌المللی را فراهم می‌کند.
۴. افزایش شفافیت و اعتماد
استاندارد IFRS باعث افزایش شفافیت مالی در سطح جهانی می‌شود و این شفافیت موجب می‌شود که شرکت‌ها و نهادهای بین‌المللی به اطلاعات مالی و گزارش‌های شرکت‌ها اعتماد بیشتری داشته باشند.
۵. حمایت از رقابت و توسعه پایدار
با رعایت استانداردهای IFRS، کسب‌وکارها قادر خواهند بود که به‌طور مؤثرتر در بازارهای بین‌المللی رقابت کنند و به‌ویژه در زمینه‌های تجاری و گسترش فعالیت‌های خود در دیگر کشورهای جهان موفق‌تر عمل کنند.
در کل، گرچه هزینه‌های اولیه پیاده‌سازی استاندارد IFRS ممکن است چالش‌برانگیز باشد، اما در بلندمدت مزایای آن در جذب سرمایه‌گذاری، بهبود شفافیت مالی و تسهیل فعالیت‌های بین‌المللی می‌تواند موجب رشد و توسعهٔ پایدار کسب‌وکارها شود.
تفاوت استاندارد حسابداری ایران با استاندارد IFRS
تفاوت‌های استانداردهای حسابداری ایران و استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) در موارد جزئی و برخی مفاهیم حسابداری به شرح زیر است:
۱. نحوه ارائه صورت‌های مالی
- در استانداردهای IFRS، اقلام غیرجاری در ابتدای دوره مالی گزارش می‌شود.
- در استانداردهای حسابداری ایران، ابتدا اقلام جاری و سپس اقلام غیرجاری گزارش می‌شود.
۲. طبقه‌بندی بدهی‌ها
- روش طبقه‌بندی بدهی‌های جاری و غیرجاری در هر دو استاندارد متفاوت است.
- در استاندارد ایران، نحوهٔ طبقه‌بندی بدهی‌ها دقیقاً مشخص شده است، در حالی که در IFRS این مسئله بر اساس شرایط و نیازهای خاص کسب‌وکارها انعطاف‌پذیرتر است.
۳. کاهش ارزش دارایی‌ها
- در استاندارد حسابداری ایران، برای محاسبهٔ کاهش ارزش دارایی‌ها ابتدا باید ارزش دفتری دارایی و سپس مبلغ بازیافتنی آن بررسی شود.
- در استاندارد IFRS، مبلغ دفتری دارایی با ارزش فعلی جریانات نقدی مقایسه می‌شود که کاهش ارزش مشخص شود.
۴. مخارج تحقیق و توسعه
- در استاندارد حسابداری ایران، مخارج تحقیق و توسعه به محض وقوع هزینه، ثبت می‌شود.
- در استانداردهای IFRS، مخارج تحقیق به‌عنوان هزینه در زمان وقوع ثبت می‌شود، اما هزینه‌های توسعه به‌طور مجزا به‌عنوان هزینهٔ سرمایه‌ای ثبت می‌شوند که در طول زمان مستهلک شوند.
۵. تمرکز بر اصول کلی مقابل جزئیات
- استاندارد IFRS بیشتر بر اصول کلی و چارچوب‌های عمومی تمرکز دارد که بتواند با شرایط اقتصادی و قانونی کشورهای مختلف سازگار شود.
- استانداردهای حسابداری ایران به جزئیات بیشتری پرداخته و مقررات دقیق‌تری برای نحوهٔ گزارشگری مالی ارائه می‌دهند.
این تفاوت‌ها نشان‌دهنده تمایز در رویکردهای جزئی این دو استاندارد است. در حالی که استانداردهای حسابداری ایران بیشتر بر جزئیات و دقت در محاسبات تأکید دارند، IFRS بر اصول کلی و انعطاف‌پذیری در سازگاری با شرایط مختلف کشورهای دنیا تمرکز دارد.
تفاوت IFRS و GAAP
اگرچه IFRS و GAAP هر دو هدف شفافیت در گزارشگری مالی را دنبال می‌کنند، اما روش‌های متفاوتی برای رسیدن به این هدف دارند.
IFRS یک سیستم مبتنی بر اصول است که به‌طور جهانی طراحی شده و هدف آن هم‌راستاسازی و ایجاد قابلیت مقایسه در گزارش‌های مالی شرکت‌ها در سطح بین‌المللی است. این استانداردها بیشتر بر چارچوب‌های کلی تمرکز دارند و به کشورهای مختلف اجازه می‌دهند که در چارچوب‌های خاص خود از این استانداردها استفاده کنند.
در مقابل، GAAP (Generally Accepted Accounting Principles) یک سیستم مبتنی بر قوانین است که عمدتاً در ایالات متحده استفاده می‌شود. این سیستم بیشتر بر جزئیات و دستورالعمل‌های خاص تمرکز دارد و در نتیجه، ممکن است انعطاف‌پذیری کمتری در مقایسه با IFRS داشته باشد.
با وجود اینکه بسیاری از کشورهای جهان به استانداردهای IFRS روی آورده‌اند، همچنان ایالات متحده از GAAP استفاده می‌کند. کمیسیون اوراق بهادار و بورس ایالات متحده (SEC) همچنان در حال بررسی امکان انتقال به IFRS است، اما تاکنون این تغییرات به‌طور کامل اعمال نشده‌اند.
بنابراین، هم‌اکنون همچنان تفاوت‌هایی بین این دو سیستم در سطح جهانی وجود دارد، که یکی از آن‌ها مربوط به عدم پذیرش کامل IFRS در ایالات متحده است.
تعداد استانداردهای بین المللی حسابداری
استانداردهای بین‌المللی حسابداری تحت نظر IFRS (بنیاد استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی) و IASB (هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی) تصویب می‌شوند. در مجموع، تا کنون ۱۶ استاندارد گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) و ۴۱ استاندارد حسابداری بین‌المللی (IAS) تصویب شده که مجموعاً تعداد استانداردها را به ۵۷ عدد می‌رساند. در حسابداری بین‌المللی، رعایت تمامی این استانداردها ضروری است که گزارشگری مالی به‌طور دقیق و استاندارد در سطح جهانی انجام شود.
تفاوت استاندارد IFRS و IAS
IFRS و IAS هر دو استانداردهایی برای گزارشگری مالی هستند، اما تفاوت‌های مهمی دارند. IAS (استانداردهای بین‌المللی حسابداری) استانداردهای قدیمی‌تری هستند که از سال ۱۹۷۳ توسط هیئت استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IASC) تصویب شدند و تا زمانی که IFRS (استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی) در سال ۲۰۰۱ معرفی شد، به‌عنوان مرجع اصلی برای گزارشگری مالی در سطح جهانی استفاده می‌شدند.
در حالی که IAS شامل ۴۱ استاندارد است، IFRS تنها ۱۷ استاندارد تصویب کرده است. به‌دلیل تعداد کمتر استانداردهای تصویب‌شده و به‌روزرسانی‌های بیشتر، IFRS به‌طور کلی مقدم‌تر و جایگزین استانداردهای IAS شده است و امروزه به‌عنوان چارچوب اصلی برای گزارشگری مالی بین‌المللی شناخته می‌شود.
جمع بندی
استانداردهای IFRS ابزار قدرتمندی برای یکسان‌سازی و شفافیت در گزارشگری مالی در سطح بین‌المللی هستند. استفاده از این استانداردها به شرکت‌ها کمک می‌کند که در بازارهای جهانی بهتر رقابت کنند و اعتماد سرمایه‌گذاران را جلب کنند. با این حال، برای بسیاری از کشورها و شرکت‌ها، چالش‌هایی در تطبیق با این استانداردها وجود دارد که نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و منابع مالی کافی دارد.
سوالات متداول
۱. مزایای IFRS چیست؟
جذب سرمایه‌گذاری و همکاری‌های بین‌المللی
افزایش شفافیت و اعتبار گزارشگری مالی
گسترش فعالیت‌های جهانی
افزایش شفافیت و اعتماد
حمایت از رقابت و توسعهٔ پایدار
۲. استاندارد IFRS چیست؟
IFRS مخفف International Financial Reporting Standards است و شامل مجموعه‌ای از استانداردها و تفسیرات است که نحوهٔ گزارش‌دهی و تهیهٔ صورت‌های مالی را برای شرکت‌ها در سطح جهانی تعریف می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید